Dag 10 - Honden en een soort Dakar rally

In dit deel van Panama komen we meer honden tegen dan voorheen. Puppy Luna in het hotel waar we afgelopen nacht verbleven was direct het vriendje van Senna. Dat gold niet voor de 3 dalmatiërs die Martijn achterna kwamen toen hij zo nodig weer een ochtendwandeling in de omgeving maakte (de rest van het gezin slaapt meestal wat langer). Gelukkig bezit hij nog genoeg sprintsnelheid om geen gehavende kuiten op te lopen. De honden die we onderweg in de auto tegenkomen zijn meestal een stuk onschuldiger, al hebben we ze de gewoonte om gewoon op de weg te blijven staan of vlak voor de auto over te steken. Tot nu toe zonder ongelukken.
Het plan was om vandaag vanuit El Valle De Anton richting Penonome te rijden en daarna de in de reisgids aanbevolen route langs een aantal dorpjes te rijden en daarbij wat tussenstops te maken om kerkjes of andere bezienswaardigheden te bezoeken. U voelt al wel aankomen dat de dag niet volgens plan verliep. Het probleem is dat op andere wegen dan de snelweg geen bestemmingen staan aangegeven en de namen van dorpjes die je passeert vaak ook ontbreken. Bij de eerste poging kwamen we op een weg uit die weliswaar verhard was, maar die zoveel gaten en hobbels had dat stapvoets en kriskras over de weg rijden de enige optie was. Terug dan maar. De volgende poging leek een stuk beter. Over nieuw asfalt reden we een heel stuk door het prachtige heuvellandschap. Daarbij moest wel stevig geklommen worden, want regelmatig ging het in korte stukken met ruim 30% omhoog (ik zeg het niet snel, maar fietsend zou dit niet zijn gelukt). Op een gegeven moment kwamen we uit op een stuk weg waar het asfalt ontbrak. Nog steeds in de waan verkerend dat we op de goede weg zaten en denkend dat het om een kort stukje opgebroken weg ging, reden we verder. Een paar kilometer verder reden we nog steeds over een laag gravel en modder, waarbij we af en toe weer stevig moesten klimmen. Zonder 4-wheel drive was het nog net te doen, maar we keken wel erg uit naar het vervolg van het asfalt. Na 5 km was daar opeens een rivier. Eentje zonder brug. Geen beginnen aan om die met onze Kia Sportage te bedwingen, dus er zat niets anders op dan terug te keren. Met een flinke bui die losbarstte reed dat niet echt op het gemak, maar we hebben het gered en uiteindelijk ook de goede afslag gevonden. Omdat dit avontuur ons flink wat tijd had gekost, hebben we de route uit de reisgids maar overgeslagen. Uit de auto gaan voor bezienswaardigheden was toch al geen optie, want de tropische bui hield lang aan, zo lang zelfs dat de hoofdstraat door Penonome waar we doorheen moesten was veranderd in een rivier. Er stond zeker 30 cm water! Uiteindelijk kwamen we - inmiddels droog - op onze bestemming in Chitre aan. De meiden hadden na een dag in de auto wel trek in een duik in het zwembad. Daarna zijn we met de auto naar het centrum gereden. Na kort een blik te hebben geworpen door de openstaande deuren van een kerk waar een dienst bezig was en de kunsten van een groepje breakdancende jongens te hebben bewonderd, hebben we een hapje gegeten in een simpel restaurant waar het gezellig druk was. Het kostte wel wat tijd om de kaart te ontcijferen, maar ook dat was gelukt. Al met al een dag om niet snel te vergeten!