Dag 16 - Mangrovemodder

In Boca Chica en omgeving worden veel percelen te koop aangeboden die vooral door niet-Panamezen worden gekocht. Zo hebben de eigenaars van onze Casita (Theo en Ida) 4 jaar geleden een stuk grond gekocht voor hun eigen huis en ons stulpje. Anderen beginnen er een teakplantage of laten er appartementen op zetten en bieden activiteiten voor toeristen aan. In zo'n prachtige omgeving lijkt dat natuurlijk erg idyllisch (we hebben het zelf ook al een paar keer overwogen), maar het loopt niet altijd goed af. Vandaag bijvoorbeeld waren we te gast bij Sue Murphy, geboren in Dordrecht en getogen in de USA. Zij heeft met haar man 8 jaar geleden een stuk grond gekocht, gelegen aan een estuarium, met de bedoeling om daar gastenverblijven neer te zetten. Om er te komen moet je eerst 2,5 km van het ergste soort hobbel-de-bobbel weg ovewinnen, maar dat terzijde. Het bleek dat degene van wie ze het land hebben gekocht niet de werkelijke eigenaar is, waardoor ze nu in verschillende rechtszaken zijn verwikkeld. Daardoor hebben ze nog geen eigen onderkomen laten bouwen (ze wonen in een container) en hebben ze geen electriciteit. Om inkomsten te genereren organiseren ze o.a. visexcursies, kayak tochten en yogalessen. Bij aankomst waan je je in een oase. In een prachtige tuin met wat banken en hangmatten vliegen kolibries en heb je uitzicht op het estuarium en de mangrovebossen. Daar kun je jet gedoe van de rechtszaken even van je af zetten.
Wij kwamen voor een kayaktocht. Langs de mangrovebossen peddelden we rustig in 2-persoons kayaks, terwijl Sue af en toe iets vertelde over het onstaan van de omgeving of de vogels die we zagen. Waaronder een erg mooie roze lepelaar. De zon scheen, er was verder niemand op het water te bekennen en de afwezigheid van zeekrokodillen droeg ook bij aan de feestvreugde (hoewel ik die graag had willen zien). Al varend zie je goed hoe de mangroven groeien: vanuit de bestaande bomen groeien tentakels naar beneden, waaruit op zeker moment een tak valt die zich in de modder nestelt en een nieuwe boom gaat vormen. Briljant toch!
We moesten ons nog reppen om als gevolg van het getijde niet vast in de modder te komen zitten, waarna we nog een kleine wandeling door de tuin hebben gemaakt. Erg dankbaar namen we daarna afscheid van Sue.
Terug bij ons verblijf namen we allen een duik in het zwembad, totdat een uur later een flinke bui losbarstte. Gelukkig beschikken we over een flinke veranda. Als diner had Rachel gebakken aardappelen (jawel!) met worstjes en maiskolven bereid. Heerlijk om  het avondeten buiten te nuttigen met de branding op de achtergrond (die je niet ziet, want om 1900 is het compleet donker). Na het eten nog een spelletje yahtzee gedaan, kort onderbroken door de stroom die uitviel (dat gebeurt hier iedere dag wel een keer). Morgen vertrekken we uit dit luxe onderkomen en gaan we naar Boquete!