Dag 16: roofdier op ooghoogte

Vier nachten is de langste periode die we op dezelfde locatie hebben doorgebracht, daar kwam vandaag een einde aan. We namen afscheid van eigenaar Maurice, een bijzondere Brit van in de 70 die de afgelopen 20 jaar veel heeft gedaan voor verschillende organisaties in en rond Fort Portal. Van hem zijn we ook meer te weten gekomen over de sociaal-culturele verhoudingen in dit land. Hij heeft ervaren dat het moeilijk is om vrienden te maken. Vriendschap is ondergeschikt aan de familiebanden. De veelal grote familie speelt een belangrijke rol en oefent vaak veel druk uit op mensen. Dit maakt het bijvoorbeeld lastig om gecommitteerd en loyaal personeel te vindenen en te houden. Van het schoolsysteem vond hij dat het teveel gericht is op reproduceren van kennis, in plaats van focus op het stimuleren van eigenaarschap, innovatie en probleemoplossend vermogen (het voorval met de hond bij het zwembad gisteren - we hebben hem overigens Oegie genoemd - was hier een treffend voorbeeld van). Ik kan me daar wel wat bij voorstellen en denk ook dat dit juist de competenties zijn die dit arme land zo goed kan gebruiken.

De reis ging verder zuidwaarts, over een zeer beroerd wegdek waar over een lengte van tientallen kilometers aan gewerkt wordt. Met veel stofwolken van het aanwezige vrachtverkeer tot gevolg. Rond 13:00 kwamen we aan bij Queen Elizabeth NP, het laatste en bekendste park dat we deze vakantie bezoeken. Nadat we het lunchpakket soldaat hadden gemaakt, reden we de uitgestrekte savannes op. Wellicht kwam het door het feit dat we op het warmst van de dag op pad waren, maar de totale hoeveelheid wild viel ons een beetje tegen. Wat wel supergaaf was, was de leeuw die we op 5 meter afstand op ooghoogte hijgend in een boom zagen liggen. Ze negeerde ons volkomen, maar wij konden in de tussentijd prachtige foto’s maken. Een ander hoogtepunt was de groep olifanten die later ons pad kruiste. De volwassen dieren stopten grote hoeveelheden struiken in hun mond, ondertussen ons vanuit de ooghoeken in de gaten houdend. De jongere olifantjes dribbelden er opgewonden tussendoor, nooit ver van hun moeder.

Na dit mooie schouwspel reden we naar onze volgende accommodatie, gelegen op een berg. Vanuit onze 2 lodges hebben we een prachtig uitzicht over de vlaktes van het park. Na een heerlijke douche met 3-voudig unicum (warm water, voldoende waterdruk en zowaar water uit de grote douchekop - die hangt er meestal alleen voor de sier bij) hebben we lekker gegeten in een verder sfeerloos restaurant. Morgen vroeg op voor de laatste safaritocht!