Dag 21 - Met echte sterren op de foto

oWe hebben de huurauto mee naar het eiland genomen om hier niet afhankelijk van taxi's of busjes te zijn (en om de auto in de gaten te kunnen houden). Toen we besloten hadden om vandaag naar andere kant van het eiland te gaan en Heather (onze gastvrouw) ons verzekerde dat dat prima met onze auto te doen was, was de knoop snel doorgehakt. Het eerste deel van de ruim 15 km was inderdaad prima te doen. Onderweg kwamen we langs Plastic Bottle Village, woningen die volledig van plastic flessen zijn gemaakt (http://www.plasticbottlevillage.com). Of er ook daadwerkelijk mensen wonen weet ik niet, maar het vraagt in ieder geval aandacht voor het recyclen van afval. Dat is in Panama hard nodig, want er is hier veel zwerfafval. 
De tocht leidde verder langs reusachtige bamboestruiken door een wederom tropisch landschap. De weg werd wel steeds slechter. Met de ervaring van de lekke band in ons achterhoofd reden we heel voorzichtig. Dat redde waarschijnlijk het leven van een kleine schildpad die we net konden ontwijken terwijl hij de weg overstak. Uiteindelijk kwamen we bij Playa Bocas del Drago, waar we een watertaxi namen die ons naar Starfish Beach bracht. Dit is een mooi strand waar - in tegenstelling tot de meeste andere stranden - geen golven zijn en je dus prima kunt zwemmen en snorkelen. Bovendien liggen er op de bodem tientallen rode zeesterren, die je goed kunt zien door het heldere water. Aangezien het met 30 graden en volop zon ook nog eens prima strandweer was, voelden we ons er snel thuis. Bij de strandtent waar we zaten, bestond de mogelijkheid om verse kreeft te eten die door een vissersbootje werd gebracht, maar daar hebben we voor bedankt.
Na ruim 3 uur zwemmen, zonnen, lezen, snorkelen en beachball liepen we terug naar de auto, een wandeling van 30 minuten. Onderweg ontdekten we nog een tweetenige luiaard in de bomen. Het voordeel van de luiaard is dat als je hem eenmaal met de cameralens hebt gevonden, je daarna rustig de tijd kunt nemen om foto- en videopnamen te maken. Dit in tegenstelling tot de gemiddelde vlinder. Vooral de Morpho Menelaus (een grote blauwe vlinder die we heeeeel graag zouden willen fotograferen) heeft er een handje van om vrolijk langs je heen te fladderen zonder ook maar een moment te overwegen om eventjes te gaan zitten. Erg frustrerend, maar dit geheel terzijde.
Na de bobbelige terugweg zijn we nog een uurtje naar Skully's gegaan, de strandtent tegenover onze accommodatie. Na welkom te zijn geheten door een vent met een baard, een papegaai en (echt waar!) een houten been, hebben we heerlijk een paar drankjes gedronken in een grote schommelstoel waar we met z'n vieren in pasten. Heerlijk onthaasten. Dat is de kalmerende invloed van de zee en het strand.