Dag 19: rondjes draaien op Lake Bunyonyi

Na een zeer uitgebreid ontbijtbuffet besloten we vanmorgen om met 2 kano’s op pad te gaan. Voordat we zover waren, kwam Ben nog even aan de ontbijttafel langs. We hadden afgesproken hem een whatsapp bericht te sturen als we hem nodig hadden (hij logeert niet ons hotel), maar omdat zijn telefoon niet bleek te werken, wilde hij ons even in levende lijve zien. Al kan de reden ook geweest zijn dat hij dan nog even van ons luxe ontbijtbuffet gebruik kon maken...We hebben gelijk nog met hem overlegd wat te doen met de tas met schoenen die hij vergeten is in de auto te zetten toen we een paar dagen geleden bij Fort Portal vertrokken. We hopen dat er daar nog andere gasten zijn die de komende dagen naar Entebbe gaan en die de tas kunnen meenemen, zodat we hem daar kunnen ophalen.

De kano’s blijken hier uit uitgeholde boomstammen te bestaan. Vol zelfvertrouwen stapten we in 2 blauwgeverfde exemplaren en begonnen te peddelen. Het doel was om in maximaal een uur naar een eiland te varen. Nou, dat viel nog niet mee. Of het nou aan de stroming lag, onze beperkte techniek, de kwaliteit van de boten of een combinatie van deze 3; het lukte ons niet om de kano’s recht vooruit te laten gaan. Maar we lieten ons natuurlijk niet kennen en gingen net zo lang door totdat we het eiland bereikten. De terugweg ging zo mogelijk nog moeizamer. Zodanig zelfs dat Martijn halverwege besloot uit de kano te springen om deze zwemmend voort te duwen. Dat was ook geen succes, dus toch maar weer in de boot geklommen. Dat het waarschijnlijk toch vooral aan onze belabberde techniek lag, bleek uit het feit dat de lokale bewoners ons links en rechts inhaalden, ogenschijnlijk zonder moeite.

Tegen 14:30 waren we weer terug bij het hotel. De rest van de middag hebben we bij het zwembad doorgebracht. Waar we eerder deze vakantie vrijwel iedere dag wel een buitje hadden (zonder dat dit overigens onze activiteiten belemmerde), hebben we nu al 4 dagen op rij heerlijk weer. Rachel en Senna namen nog een duik in het meer. Daarna hetzelfde recept als gisteren. Met een drankje op het terras de ondergaande zon opvangen, een spelletje spelen en daarna verplaatsen naar he restaurant om te eten. Dit keer met kaarslicht, want de elektriciteit was weer eens uitgevallen. Dat is ons al vele keren overkomen en in Oeganda de normaalste zaak van de wereld. Het duurde dit keer wat langer voor de generator aansloeg, waardoor ook het eten wat langer op zich liet wachten. Met een Nederlandstalige meezing Spotify-lijst sloten we deze dag af.