Dag 22 - Met bike langs bush en beach

Voor mijn traditionele ochtenwandeling om 6:45 uur twijfelde ik of ik de cameratas mee zou nemen. Gelukkig besloot ik het te doen, want tijdens mijn wandeling langs het strand zag ik op een gegeven moment een familie van 8 Howler Monkeys die zich uitgebreid tegoed deden aan een ontbijt van vruchten in de bomen. Mooi om de dag mee te beginnen!
Eerder schreef ik al dat we nergens zo veel fietsende mensen hebben gezien als op dit eiland. Als Nederlanders kun je je natuurlijk niet achterwege blijven, dus vandaag besloten we fietsen te huren in Bocas Town en het eiland te gaan verkennen. Nadat we 4 fietsen hadden gekregen waarmee je in Nederland bij een verkeerscontrole als snel staande zou worden gehouden, vertrokken we in Noordelijke richting. Het plan was om naar La Piscina te fietsen, een soort lagune aan de kust bij Playa Bluff. In tegenstelling tot de de rest van die kuststrook (die 's avonds in deze tijd massaal door schildpadden wordt bezocht om eieren te leggen) kun je daar goed zwemmen.
Na de eerste 5 km ging de verharde weg over in onverhard wegdek. Samen met de warmte en hoge luchtvochtigheid drukte dat het tempo aardig. Het bood wel de mogelijkheid om te genieten van de kust aan de rechter- en het woud aan de linkerhand. Na een paar uur zwoegen over soms smalle paadjes met boomwortels, modderige stroken, beekjes en af en toe flink wat hoogteverschil (Mathieu van der Poel zou zich in zijn element voelen), waren we nog niet bij onze eindbestemming. Na een tussenstop op een verder verlaten strand besloten we unaniem om verder te gaan. Het terrein werd nog lastiger, waardoor we sommige stukken moesten lopen, terwijl de watervoorraad in snel tempo slonk. Onderweg roken we meerdere malen wilde dieren (als doorgewinterde bush-hikers herkennen we die geur inmiddels) en klonken er ook allerlei spannende geluiden van onbekende dieren uit het woud. Maar ja, wij moesten door.
Uiteindelijk hebben we om 1500 uur besloten om terug te keren, anders zouden we niet op tijd terug in het dorp zijn om de fietsen weer in te leveren. Achteraf bleek dat we nog ongeveer een kwartier verwijderd waren van de lagune. Ondanks de teleurstelling overheerste na afloop de trots over deze zware tocht. Zeker als je bij een tussenstop bij een café onderweg een Nederlands gezin tegenkomt waarvan de te dikke zoon alleen maar op zijn mobiel zit te turen en de vrouw zich hardop afvraagt of die golven bij deze kust altijd zo hoog zijn. Duh!
Na ruim 5,5 uur fietsen leverden we de rijwielen weer in en reden met de auto terug naar Monkey Tree. Daar hebben we in dezelfde strandtent als gisteren een biertje/cocktail gedronken, terwijl Eline en Senna verkoeling zochten in het zwembad. Moe, maar zeer voldaan.