Dag 2: met Benjamin op pad

Altijd weer spannend, zo’n eerste ontbijt in een ver land. Met wat vers fruit, gefrituurde deegwaren en toast met jam (uit blik!) viel het niet tegen. Om 9:30 ontmoetten we Ben(jamin), onze chauffeur en gids voor de komende 3 weken. We laadden onze spullen in de enorme Toyota Landcruiser en gingen op pad. Nou ja, eerst een ATM vinden die ons wel gunstig gezind is (2e poging raak), daarna wat boodschappen doen in een supermarkt voor expats, een SIM-kaart voor Oeganda kopen en vervolgens 140 liter diesel in de tanks gooien.

Eenmaal op weg kijk je je ogen uit. Dit is het echte Afrika: overal mensen op straat, rijdend of hangend op een brommer (waar geregeld 3 of 4 mensen op zitten), vrouwen lopend in kleurrijke gewaden die op elegante wijze manden op het hoofd vervoeren, en overal jonge kinderen, spelend in de berm of met de schoolboeken onder de arm in uniform op weg naar huis. Je vraagt je af hoe dit maatschappelijke/economische systeem precies werkt en of iedereen in staat is om genoeg inkomen te verdienen, want overal zie je kraampjes en winkeltjes zonder klanten en het begrip ‘verborgen werkeloosheid’ wordt veelvuldig in de praktijk toegepast. Je kijkt in ieder geval je ogen uit en wordt zelf ook van alle kanten bekeken. Zo vaak zien ze hier geen ‘Mzungu’ (blanke).

We hadden het liefst nog een tussenstop gemaakt voor een wandeling in een bos dat bekend staat om het grote aantal vlinders, maar daar was helaas geen tijd voor. De route vanuit Entebbe, langs de hoofdstad Kampala en door Jinja (waar de Nijl begint) richting Mbale duurde namelijk bijna 6,5 uur. Behoorlijk vermoeid door de reis en alle indrukken kwamen we in het Wash&Wills hotel aan. Daar bleek dat we van de 2 gereserveerde kamers er maar 1 nodig hadden, aangezien daar 2 tweepersoonsbedden in stonden. Dat leverde wel een stevige prijsdiscussie op (ze vroegen dezelfde prijs voor 1 kamer), maar met wat afdingen kwamen we daar wel uit. Daarna snel naar het zwembad, waar we ook het diner hebben genuttigd.