29 juli dag 7 Bukit Lawang: brutale publiekstrekkers en waterpret

De bui die we normaal gesproken altijd in de namiddag of avond krijgen, kregen we vandaag al vroeg in de morgen; daarom begon onze jungle trekking iets later dan gepland. Samen met onze gidsen Darwin en Nandu trokken we het nationaal park in, waar we al snel langs een plek kwamen waar bouwvakkers aan een enorm grote ecolodge bouwden, volledig van bamboe. Na het passeren van een aantal rubberbomen (die vanwege de lage rubberprijs maar weinig opleveren) begon de jungle. Bukit Lawang staat bekend om de Orang-Oetans, en al snel zagen wij een paar exemplaren in de bomen, waaronder een moeder met een kleintje. In tegenstelling tot Tangkahan waren we bepaald niet de enige groep toeristen die met fototoestel en videocamera omhoog gericht tussen de bomen stonden. Dat maakte deze ervaring minder bijzonder, maar het blijft toch wel gaaf om zo'n zeldzaam dier dat zo nauw verwant is aan de mens in het wild te zien. Tijdens een tussenstop waarbij we werden getrakteerd op bananen en lychees vertelde de gids alles over het leven van de Orang-Oetan en het opvangprogramma dat jarenlang met succes is gevoerd.
Nadat we de grote groepen achter ons hadden gelaten en het pad wat minder goed begaanbaar werd, werd de tocht interessanter. We zagen nog flink wat andere apen (vooral de brutale makaken), metersdikke bomen, prachtige varens en veel lianen.
Na ruim 3 uur kwamen we bij de rivier waarvandaan we weer terug naar het dorp zouden 'tuben'. Liggend in 4 stevige binnenbanden (waarvan de voorste en achterste door een gids werden gebruikt) dobberden we op de rivier, waarbij we af en toe met een flinke stroomversnelling te maken kregen. Daarbij werd je flink nat, maar na zoveel zweten was dat bepaald geen straf. Het uitzicht vanuit de banden was schitterend, dus het was jammer dat we na 20 minuten weer terug bij onze accomodatie waren.
Nadat we onze kleren op het balkon te drogen hadden gehangen hebben we een stevige lunch tot ons genomen. De indonesische gerechten die ze serveren bevatten heerlijke verse ingredienten, waaronder kaneel, kokosnoot, kruidnagels, gember en pepers. Ook de milkshakes en vruchtensappen worden vers gemaakt en smaken erg lekker.
In de middag zijn we weer naar de rivier gegaan om te zwemmen. Onderweg hebben we de eerste souvenirs aangeschaft. Senna kocht een armbandje, Rachel een blauw strandjurkje. Ze heeft deze gelijk gedoopt, want het is op het Islamitische Sumatra gebruikelijk dat de vrouwen hun gewone kleren aanhouden bij het zwemmen. Het is overigens wel een hele vriendelijke en tolerante vorm van de Islam die hier wordt beleden.
Het diner hebben we weer in het restaurant van Green Hill genuttigd. We hebben hier nog maar weinig Europeanen met kinderen gezien, dus we voelen ons behoorlijk speciaal. Senna was weer moeilijk aan tafel te houden, want zowel in Tangkahan als in Bukit Lawang zijn er bij de lodges schattige hondjes en kittens met een hoge aaibaarheidsfactor. En daar speelt onze grote dierenvriend maar al te graag mee!