30 juli dag 8 terug naar Medan: als beroemdheden onthaald

Met pijn in ons hart hebben we vandaag afscheid genomen van Gunung Leuser National Park. Tijdens het ontbijt keken we nog eens naar het machtige tropische woud aan de overkant van de rivier, en prezen ons gelukkig dat we op zo'n bijzondere plek hebben mogen verblijven.
Met dezelfde chauffeur als een paar dagen geleden reden we in 3 uur terug naar Medan, over een soms erbarmelijk wegdek. Na een lunch in het hotel en ons even opgefrist te hebben, zijn we nog even een rondje gaan lopen en hebben we een supermarkt en een winkelcentrum bezocht. Daarmee trokken we veel bekijks. Een blank gezin met 2 blonde meiden en een vrouw met rode haren zien ze hier zelden, en dat we dan ook nog gaan lópen is al helemaal bijzonder. Van alle kanten staren de mensen ons lachend aan en het 'hello mister, how are you?' was niet van de lucht. Nu leent zo'n stad door het klimaat en het ontbreken van trottoirs zich niet echt voor een wandeltocht, maar je beleeft Medan wel veel intenser.
Na een snelle maaltijd en de eerste warme douche in een week zijn we vroeg naar bed gegaan. Morgenochtend om 6:00 uur vertrekt ons vliegtuig naar Yogjakarta op Java.

Na een week Sumatra kunnen we de eerste balans opmaken. Het was een aaneenschakeling van hoogtepunten, een echte aanrader wat ons betreft. De volgende zaken zijn ons bijgebleven:

1. De vriendelijke en gastvrije bevolking
We moeten de eerste Indonesier met een chagrijnig gezicht nog tegen komen. Werkelijk iedereen groet je, is aardig en beleefd, zonder dat daar direct een eigenbelang aan vast zit. Je word er zelf ook erg vrolijk van!

2. De schitterende natuur
Het Gunung Leuser Nationaal park is adembenemend mooi. De foto's die we mee naar huis nemen spreken voor zich. Op die natuur moeten we heel erg zuinig op zijn, en het is goed om te zien dat het verantwoorde ecotoerisme in opkomst is.

3. Goed geregeld!
Omdat we alles zelf via Internet hadden geregeld met verschillende contactpersonen en Indonesie geen westers land is, hadden we er rekening mee gehouden dat ter plekke niet alles (op tijd) in orde zou zijn. Tot op heden is daar niets van gebleken. Alle overnachtingen, geboekte activiteiten en transfers waren tiptop in orde.

4. Aapjes kijken
Vooral Senna had zich enorm verheugd op het zien van apen in het wild. Daarin is ze niet teleurgesteld. We hebben al een hoop Makaken, Thomas Leaf monkeys, Gibbons en Oerang-Oetans voorbij zien komen. Waarbij vooral de apen die nog echt in het wild leven het leukst zijn om te ontdekken, die trekken zich ten minste nog niet zoveel aan van mensen.

5. Gitaar en zang
In de afgelegen gebieden waar we de afgelopen week waren, is voor de lokale bevolking naast het werk niet zoveel te beleven. Wat doe je dan als je 's avonds het eten hebt geserveerd en je uitkijkend over een rivier loom voor je uit zit te staren? Juist, je pakt je gitaar en begint daarop te tokkelen en een liedje te zingen. Je zult er geen platencontract mee verdienen, maar in deze omgeving past het prima en draagt het bij aan een ontspannen sfeer.

6. Het straatbeeld
In de paar uren die je erover doet om van Medan naar het regenwoud te rijden kijk je je ogen uit. Het leven speelt zich af op straat en als je niet zelf achter het stuur zit heb je Lle tijd om daar van te genieten. Enorm veel brommers, becaks (brommers met overdekte zijspan), felgekleurde taxibusjes, een heel enkele fiets, volgeladen vrachtwagens met pasagiers bovenop en (verrassend nieuwe) personenwagens vloeien in een harmonieuze stroom over de weg. De rijstijl lijkt bij niemand irritatie op te roepen, en aan de randen van de weg is van alles te zien. Fascinerend.

Zijn er dan geen tegenvallers? Niet echt, al zijn er natuurlijk wel wat zaken waar je even aan moet wennen. Met stip bovenaan staan de muggen. Je hoort en ziet ze nauwelijks, maar intussen hebben we bij elkaar al een paar honderd (!) muggenbulten opgelopen. We smeren ons helemaal suf met de meegebrachte lotion en het lokale spul, maar het werkt niet echt. Het goede nieuws is wel dat er (i.t.t. de berichten in Holland) in dit deel van Sumatra al heel lang geen malaria is opgedoken.
De accomodatie was (vooral in Tangkahan) ook erg primitief. Een donker cchalet met alleen koud water en een wc die niet echt uitnodigt om plaats op te nemen en die je met een pannetje water zelf moet doorspoelen. Maar ja, midden in de tropen verwacht je ook geen luxe hotel, toch?