2 augustus dag 11 naar Malang: een goed gesprek en rond de 30%

Vandaag hebben we maar 15 foto's gemaakt. inderdaad, we hadden een reisdag. Van Solo naar Malang in ruim 7,5 uur. Voordat we vertrokken hebben we onze chauffeur gevraagd om wat rustiger te rijden. De Indonesiers zijn over het algemeen wat creatiever met de beschikbare ruimte op de weg, maar onze Tanto spande daarin toch wel de kroon. Tot vandaag hadden we overigens (tot mijn verbazing) nog geen ongelukken gezien, maar deze morgen gingen nog geen 10 meter voor ons busje 2 brommers onderuit. Gelukkig zonder al te veel schade, wat gezien het feit dat de berijders (waarvan 3 op dezelfde brommer) alleen een lange broek en t-shirt en geen helm droegen een wonder mag heten. Voordat we vertrokken hebben Senna en Eline nog even een snelle duik in het grote zwembad genomen. Dat was nadat we al vroeg waren gewekt door een groep Indonesiers die buiten al om half zeven aan de ochtendgymnastiek bezig waren en hierbij luidruchtig werden begeleid door een instructeur...met microfoon. Voor die tijd hadden we het traditionele ochtendgeluid van de moskee al langs horen komen, want die vind je op het overwegend Islamitische Java op iedere hoek van de straat. Van dat uitslapen kwam dus niet veel...Het berglandschap waar we na het vertrek door heen reden was van een grote schoonheid. Andere jaren had ik in de bergen ook altijd een racefiets mee, maar fietsen is hier niet te doen. Niet alleen vanwege het verkeer, maar vooral door de bizarre stijgingspercentages van soms tegen de 30%.Onderweg hebben we in een minimarket wat inkopen gedaan en onderweg de lunch (brood en crackers) genuttigd langs de kant van de weg, terwijl onze chauffeur binnen in het restaurant at. Geen kwestie van Hollandse zuinigheid, maar 3 keer per dag in een restaurant eten is wat veel en we hebben ook niet altijd trek in nasi of noodles.Tanto reed vandaag inderdaad (voor zijn doen) wat rustiger. Hij kent trouwens alle straten van Java zo ongeveer uit zijn hoofd en kiest regelmatig voor een sluiproute door nauwe straatjes als de hoofdweg vastloopt. En dat gebeurt vaak, want het lijkt wel alsof de helft van de bevolking hier continu onderweg is, terwijl de andere helft aan de kant van de weg zit te wachten op de dingen die komen gaan of in een stalletje of winkel iets probeert te verkopen.Als je zo de hele dag onderweg bent, heb je alle tijd om alle borden langs de kant van de weg te lezen. Intussen hebben we daardoor al behoorlijk wat woorden gezien van Nederlandse komaf (doet een beetje aan Zuid-Afrikaans denken): polisi, bensin, doorsmeer, parkir, akomodasi, kantorpos, apotek, variasi, restoran, matrial, ekonomi, koperasi, gratis en oli. Morgen gaan we naar de Bromo vulkaan. Hopelijk houdt hij zich rustig, wat niet gezegd kan worden van Mount Raung die we hebben zien roken. Dat is de vulkaan die ervoor zorgde dat het vliegveld van Bali (van waar onze terugvlucht vertrekt) onlangs een paar keer gesloten moest worden. Als hij dat blijft doen, zou dit wel eens een hele lange reisblog kunnen worden!